มาตรา ๑๖๐ ทวิ*  ผู้ใดฝ่าฝืนมาตรา ๑๓๔ วรรคหนึ่ง ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามเดือน หรือปรับตั้งแต่ห้าพันบาทถึงหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ และให้ศาลสั่งพักใช้ใบอนุญาตขับขี่ ของผู้นั้นมีกำหนดไม่น้อยกว่าสามสิบวัน แต่ไม่เกินหนึ่งร้อยแปดสิบวัน หรือเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่

                ผู้ใดฝ่าฝืนมาตรา ๑๓๔/๑ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหกเดือน หรือปรับตั้งแต่หนึ่งหมื่นบาท ถึงสองหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

             มาตรา ๑๖๐ ตรี* ผู้ใดฝ่าฝืนมาตรา ๔๓ (๒) ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งปีหรือปรับตั้งแต่ห้าพันบาทถึงสองหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ และให้ศาลสั่งพักใช้ใบอนุญาตขับขี่ของผู้นั้นมีกำหนดไม่น้อยกว่าหกเดือน หรือเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่

             ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่งเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งปีถึงห้าปี และปรับตั้งแต่สองหมื่นบาทถึงหนึ่งแสนบาท และให้ศาลสั่งพักใช้ใบอนุญาตขับขี่ของผู้นั้นมีกำหนดไม่น้อยกว่าหนึ่งปี หรือเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่

              ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่งเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายสาหัส ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงหกปี และปรับตั้งแต่สี่หมื่นบาทถึงหนึ่งแสนสองหมื่นบาท และให้ศาลสั่งพักใช้ใบอนุญาตขับขี่ของผู้นั้นมีกำหนดไม่น้อยกว่าสองปี หรือเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่

               ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่งเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่หกหมื่นบาทถึงสองแสนบาท และให้ศาลสั่งเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่*

              ถ้าผู้กระทำความผิดตามวรรคหนึ่ง วรรคสอง วรรคสาม หรือวรรคสี่ เป็นการขับขี่รถยนต์ สาธารณะหรือรถจักรยานยนต์สาธารณะตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์ หรือเป็นการขับขี่รถที่ใช้ในการขนส่งผู้โดยสารเพื่อสินจ้างตามกฎหมายว่าด้วยการขนส่งทางบก ผู้กระทำต้องระวางโทษสูงกว่า ที่กำหนดอีกหนึ่งในสาม*

               มาตรา ๑๖๐ จัตวา*  ในกรณีที่เจ้าของรถหรือผู้ครอบครองรถที่ได้รับใบสั่งตามมาตรา ๑๔๐ วรรคสอง เป็นนิติบุคคล ให้ผู้แทนของนิติบุคคลนั้นมีหน้าที่แจ้งชื่อ ที่อยู่ พร้อมทั้งหลักฐานอื่นใดต่อพนักงานสอบสวนที่แสดงว่าผู้ใดเป็นผู้ขับขี่ในขณะที่พบการกระทำความผิดตามที่ระบุไว้ในใบสั่งภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับใบสั่ง หากผู้แทนของนิติบุคคลไม่แจ้งภายในกำหนดระยะเวลาดังกล่าว ให้นิติบุคคลนั้นต้องระวางโทษปรับในอัตราห้าเท่าของโทษปรับสูงสุดที่บัญญัติไว้สำหรับความผิดนั้น

                 ในกรณีที่ผู้ขับขี่ที่กระทำความผิดเป็นบุคคลซึ่งไม่มีสัญชาติไทย และผู้แทนของนิติบุคคลได้แจ้งต่อพนักงานสอบสวนตามวรรคหนึ่งแล้ว และผู้ขับขี่ไม่อยู่ในราชอาณาจักร ให้พนักงานสอบสวนแจ้งให้ผู้ขับขี่ที่กระทำความผิดนั้นทราบโดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนหรือวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์หรือวิธีการอื่นตามที่เห็นสมควร ในกรณีที่ไม่อาจแจ้งให้ผู้ขับขี่ที่กระทำความผิดทราบตามชื่อ ที่อยู่ พร้อมทั้งหลักฐานอื่นใดที่ผู้แทนของนิติบุคคลแจ้งต่อพนักงานสอบสวนได้ ให้พนักงานสอบสวนแจ้งให้ผู้แทนของนิติบุคคลทราบเพื่อประโยชน์ในการดำเนินการของนิติบุคคลนั้นต่อไป

               มาตรา ๑๖๑*  (ยกเลิก)

                  มาตรา ๑๖๒*  ในคดีที่ผู้ขับขี่ต้องคำพิพากษาว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัตินี้หรือกฎหมายอันเกี่ยวกับรถนั้น ๆ นอกจากจะได้รับโทษสำหรับการกระทำดังกล่าวแล้ว ถ้าศาลเห็นว่าหากให้ผู้นั้นขับรถต่อไปอาจก่อให้เกิดอันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์สินของผู้อื่น ให้ศาลมีอำนาจสั่งเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่ของผู้นั้นได้

                   ในกรณีที่ศาลเห็นว่า พฤติกรรมของผู้กระทำผิดตามวรรคหนึ่งยังอยู่ในวิสัยที่จะแก้ไขฟื้นฟูได้ ศาลอาจมีคำสั่งพักใช้ใบอนุญาตขับขี่ของผู้นั้นและให้ผู้นั้นทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์ภายใต้เงื่อนไขและระยะเวลาที่ศาลกำหนด โดยให้อยู่ในความดูแลของพนักงานคุมประพฤติ เจ้าหน้าที่ของรัฐ หน่วยงานของรัฐ หรือองค์การซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อการบริการสังคม การกุศลสาธารณะ หรือสาธารณประโยชน์ที่ยินยอมรับดูแลด้วยก็ได้ และถ้าความปรากฏในภายหลังว่าผู้กระทำผิดดังกล่าวไม่ปฏิบัติตามคำสั่งหรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ศาลมีอำนาจสั่งเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่ของผู้นั้นตามวรรคหนึ่ง

                 ผู้ใดขับขี่รถในระหว่างที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่ตามคำสั่งของศาล ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสองปีและปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท

                 มาตรา ๑๖๓  คดีที่มีผู้กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งอันเป็นการฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามบทแห่งพระราชบัญญัตินี้หรือกฎหมายอันเกี่ยวกับทางหลวงหรือกฎหมายอันเกี่ยวกับรถนั้น ๆ ถ้าการฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามนั้นก่อให้เกิดความเสียหายแก่สัญญาณจราจรหรือเครื่องหมายจราจรที่เจ้าพนักงานจราจร*ได้ทำหรือติดตั้งไว้ เมื่อพนักงานอัยการยื่นฟ้องผู้กระทำความผิด ให้พนักงานอัยการเรียกราคาหรือค่าเสียหายสำหรับสัญญาณจราจรหรือเครื่องหมายจราจรดังกล่าวด้วย

อัตราค่าธรรมเนียม

(๑) ใบอนุญาตผลิตยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ ฉบับละ   ๕๐,๐๐๐ บาท 

(๒) ใบอนุญาตผลิตเพื่อส่งออกวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท  ๒ ฉบับละ   ๑๐,๐๐๐ บาท

(๓) ใบอนุญาตนำเข้ายาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ ฉบับละ ๑๐๐,๐๐๐ บาท

(๔) ใบอนุญาตส่งออกยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ ฉบับละ   ๑๐,๐๐๐ บาท

(๕) ใบอนุญาตนำเข้าหรือส่งออกเฉพาะคราว ฉบับละ   ๒๐,๐๐๐ บาท 

ยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์  

(๖) ใบอนุญาตจำหน่ายยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ ฉบับละ     ๕,๐๐๐ บาท 

(๗) ใบอนุญาตจำหน่ายยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ ฉบับละ   ๑๐,๐๐๐ บาท 

โดยการขายส่ง 

(๘) ใบอนุญาตให้มีไว้ในครอบครองยาเสพติดให้โทษ ฉบับละ     ๕,๐๐๐ บาท 

หรือวัตถุออกฤทธิ์  

(๙) ใบอนุญาตจำหน่ายหรือมีไว้ในครอบครอง ฉบับละ     ๑,๐๐๐ บาท 

ยาเสพติดให้โทษในประเภท  ๒   

เกินปริมาณที่รัฐมนตรีกำหนด 

(๑๐) ใบอนุญาตนำผ่านวัตถุออกฤทธิ์ ฉบับละ     ๒,๐๐๐ บาท 

(๑๑) ใบอนุญาตโฆษณายาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ ฉบับละ   ๑๐,๐๐๐ บาท 

(๑๒) ใบอนุญาตผลิตหรือนำเข้าตัวอย่าง ฉบับละ     ๕,๐๐๐ บาท 

ตำรับยาเสพติดให้โทษในประเภท  ๓ 

หรือตำรับวัตถุออกฤทธิ์ 

(๑๓) ใบสำคัญการขึ้นทะเบียนตำรับยาเสพติดให้โทษ ฉบับละ   ๑๐,๐๐๐ บาท

ในประเภท  ๓  หรือตำรับวัตถุออกฤทธิ์ 

(๑๔) การอนุญาตให้แก้ไขรายการทะเบียน ฉบับละ     ๒,๐๐๐ บาท 

(๑๕) ใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนใบสำคัญ ฉบับละ     ๒,๐๐๐ บาท

การขึ้นทะเบียนตำรับยาเสพติดให้โทษ 

ในประเภท  ๓  หรือตำรับวัตถุออกฤทธิ์

๑๖) การต่ออายุใบอนุญาตหรือการต่ออายุ เท่ากับกึ่งหนึ่งของ

ใบสำคัญการขึ้นทะเบียน ค่าธรรมเนียมสำหรับ

ตำรับยาเสพติดให้โทษในประเภท ๓ ใบอนุญาตหรือใบสำคัญนั้น

หรือตำรับวัตถุออกฤทธิ์

(๑๗) ค่าขึ้นบัญชีที่จะจัดเก็บจากผู้เชี่ยวชาญ

องค์กรผู้เชี่ยวชาญ หน่วยงานของรัฐ

หรือองค์กรเอกชนทั้งในประเทศและต่างประเทศ รายละ   ๑๐๐,๐๐๐ บาท

(๑๘) ค่าคำขออนุญาตหรือคำขออื่นๆ คำขอละ       ๗,๐๐๐ บาท

(๑๙) ค่าประเมินเอกสารทางวิชาการ คำขอละ ๕๐๐,๐๐๐ บาท

(๒๐) ค่าตรวจสถานประกอบการ ครั้งละ ๕๐,๐๐๐ บาท

(๒๑) ค่าดำเนินการอื่นๆ นอกเหนือจาก (๑) - (๒๐) คำขอละ       ๔,๐๐๐ บาท

              มาตรา ๑  ในประมวลกฎหมายนี้ 

              “ยาเสพติด”  หมายความว่า  ยาเสพติดให้โทษ  วัตถุออกฤทธิ์  หรือสารระเหย 

              “ยาเสพติดให้โทษ”  หมายความว่า  สารเคมี  พืช  หรือวัตถุชนิดใด ๆ  ซึ่งเมื่อเสพแล้ว ทำให้เกิดผลต่อร่างกายและจิตใจในลักษณะสำคัญ  เช่น  ต้องเพิ่มขนาดการเสพขึ้นเป็นลำดับ  มีอาการถอนยา เมื่อขาดยา  มีความต้องการเสพทั้งทางร่างกายและจิตใจอย่างรุนแรงตลอดเวลา  และสุขภาพโดยทั่วไปจะทรุดโทรมลง  กับให้รวมถึงสารเคมีที่ใช้ในการผลิตยาเสพติดให้โทษด้วย  แต่ไม่หมายความรวมถึง ยาสามัญประจำบ้านบางตำรับที่มียาเสพติดให้โทษผสมอยู่ตามกฎหมายว่าด้วยยา  

               “วัตถุออกฤทธิ์”  หมายความว่า  วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทที่เป็นสิ่งธรรมชาติหรือที่ได้จากสิ่งธรรมชาติ  หรือวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทที่เป็นวัตถุสังเคราะห์   

             “สารระเหย”  หมายความว่า  สารเคมีหรือผลิตภัณฑ์ที่อาจนำไปใช้เพื่อสนองความต้องการของร่างกายหรือจิตใจซึ่งทำให้สุขภาพโดยทั่วไปทรุดโทรมลง   

              “ความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด”  หมายความว่า  ความผิดตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายนี้

              “ความผิดร้ายแรงเกี่ยวกับยาเสพติด”  หมายความว่า  ความผิดเกี่ยวกับการผลิต  นำเข้า  ส่งออก  จำหน่าย  หรือมีไว้ในครอบครองซึ่งยาเสพติด  เว้นแต่มีไว้ในครอบครองเพื่อเสพ  และให้หมายความรวมถึงการสมคบ  สนับสนุน  ช่วยเหลือ  หรือพยายามกระทำความผิดดังกล่าวด้วย  

                “ทรัพย์สินที่เกี่ยวเนื่องกับการกระทำความผิดร้ายแรงเกี่ยวกับยาเสพติด”  หมายความว่า   เงินหรือทรัพย์สินที่ได้รับมาเนื่องจากการกระทำความผิดร้ายแรงเกี่ยวกับยาเสพติด  และให้หมายความรวมถึง  เงินหรือทรัพย์สินที่ได้มาโดยการใช้เงินหรือทรัพย์สินดังกล่าวซื้อหรือกระทำไม่ว่าด้วยประการใดๆ ให้เงินหรือทรัพย์สินนั้นเปลี่ยนสภาพไปจากเดิม  ไม่ว่าจะมีการเปลี่ยนสภาพกี่ครั้ง  และไม่ว่าเงินหรือทรัพย์สินนั้นจะอยู่ในความครอบครองของบุคคลอื่น  โอนไปเป็นของบุคคลอื่น  หรือปรากฏตามหลักฐานทางทะเบียนว่าเป็นของบุคคลอื่นก็ตาม 

               “ผลิต”  หมายความว่า  เพาะ  ปลูก  ทำ  ผสม  ปรุง  แปรสภาพ  เปลี่ยนรูป  และสังเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์  

               “นำเข้า”  หมายความว่า  นำหรือสั่งเข้ามาในราชอาณาจักร  

“ส่งออก”  หมายความว่า  นำหรือส่งออกนอกราชอาณาจักร  

               “จำหน่าย”  หมายความว่า  ขาย  แลกเปลี่ยน  จ่าย  แจก  หรือให้โดยมีสิ่งตอบแทน หรือผลประโยชน์อย่างอื่น  และให้หมายความรวมถึงมีไว้เพื่อจำหน่าย 

              “นำผ่าน”  หมายความว่า  นำหรือส่งผ่านราชอาณาจักร  แต่ไม่รวมถึงการนำหรือส่งยาเสพติดผ่านราชอาณาจักร  โดยมิได้มีการขนถ่ายออกจากอากาศยานที่ใช้ในการขนส่งสาธารณะระหว่างประเทศ 

              “เสพ”  หมายความว่า  การรับยาเสพติดเข้าสู่ร่างกายโดยรู้อยู่ว่าเป็นยาเสพติดไม่ว่าด้วยวิธีใด

              “คณะกรรมการ  ป.ป.ส.”  หมายความว่า  คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด 

              “สำนักงาน  ป.ป.ส.”  หมายความว่า  สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด 

               “เลขาธิการ  ป.ป.ส.”  หมายความว่า  เลขาธิการคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด 

               “สำนักงาน  อย.”  หมายความว่า  สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา 

               “เลขาธิการ  อย.”  หมายความว่า  เลขาธิการคณะกรรมการอาหารและยา 

               “กองทุน”  หมายความว่า  กองทุนป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด 

              “เจ้าพนักงาน  ป.ป.ส.”  หมายความว่า  ผู้ซึ่งเลขาธิการ  ป.ป.ส.  แต่งตั้งโดยได้รับอนุมัติจาก คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  หรือจากคณะอนุกรรมการที่คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  มอบหมาย  เพื่อปฏิบัติการ ตามประมวลกฎหมายนี้ 

               “พนักงานเจ้าหน้าที่”  หมายความว่า  ผู้ซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขแต่งตั้ง เพื่อปฏิบัติการเกี่ยวกับการควบคุมยาเสพติดตามภาคนี้ 

            มาตรา ๒ ในกรณีมีปัญหาเกี่ยวกับการปฏิบัติการให้เป็นไปตามนโยบายและแผนระดับชาติ ว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  หรือเป็นไปตามหน้าที่และอำนาจของ คณะกรรมการต่างๆ  และของหน่วยงานของรัฐหรือเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานของรัฐที่มีอำนาจเกี่ยวกับยาเสพติด  ให้คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  เป็นผู้วินิจฉัยและวางระเบียบเกี่ยวกับการปฏิบัติราชการและการประสานงาน*  

            ให้สำนักงาน  ป.ป.ส.  ดำเนินการเผยแพร่คำวินิจฉัยและระเบียบปฏิบัติที่คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  กำหนดตามวรรคหนึ่งให้แก่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องทราบ*

              มาตรา ๓  เพื่อให้การป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติดเป็นไปอย่างมีเอกภาพ   ความต่อเนื่อง  กระบวนการในการดำเนินการอย่างเป็นระบบและประสิทธิภาพอันจะก่อให้เกิดประโยชน์ แก่เศรษฐกิจ  สังคม  ความสงบเรียบร้อย  และความมั่นคงของรัฐ  ให้คณะรัฐมนตรีจัดให้มีนโยบาย และแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติดตามข้อเสนอแนะ ของคณะกรรมการ  ป.ป.ส. 

              นโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด   อย่างน้อยต้องมีในเรื่องดังต่อไปนี้ 

             (๑) เป้าหมายและยุทธศาสตร์ในการดำเนินงาน  รวมถึงการกำหนดและการบริหารจัดการ ด้านงบประมาณในการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด โดยการกำหนดตัวชี้วัดให้ชัดเจน  

              (๒) มาตรการในการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในโรงเรียน  สถานศึกษา  ครอบครัว  และชุมชน  ตลอดจนการบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด   โดยการส่งเสริมและสนับสนุนการประกอบอาชีพ การจัดหางาน  และการพัฒนาคุณภาพชีวิต  รวมถึง การส่งเสริมและสนับสนุนให้ทุกภาคส่วนและผู้ประกอบธุรกิจเข้ามามีส่วนร่วมในการดำเนินการ ตามมาตรการดังกล่าว  และการกำหนดมาตรการส่งเสริมแก่ผู้ประกอบธุรกิจในการรับผู้ผ่าน การบำบัดรักษาเข้าทำงาน

              (๓) การประสานความร่วมมือระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐ  ภาคเอกชน  และ ภาคประชาชน  เพื่อให้เกิดการบูรณาการในการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  รวมทั้ง การบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดให้สามารถดำรงชีวิตในสังคม  การประกอบอาชีพ  การศึกษา และการสงเคราะห์อื่นๆ  

              (๔) ยุทธศาสตร์และแนวทางในการประสานความร่วมมือกับประเทศต่างๆ  หรือองค์กรระหว่างประเทศ  เพื่อปราบปรามการลักลอบผลิตและค้ายาเสพติด  รวมทั้งประสานงานการข่าวเพื่อสกัดกั้น และปราบปรามจับกุมขบวนการและเครือข่ายการค้ายาเสพติดระหว่างประเทศ  

             (๕) การส่งเสริมและสนับสนุนการศึกษาวิจัย  และพัฒนาด้านวิชาการเกี่ยวกับยาเสพติด   มาตรการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  และส่งเสริมให้มีการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจ แก่ประชาชนและเยาวชนทั้งในและนอกสถานศึกษา  

             (๖) การติดตามและประเมินผลการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  เมื่อมีการประกาศใช้นโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกัน ปราบปราม  และแก้ไข ปัญหายาเสพติดแล้ว  หน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้องต้องดำเนินการตามหน้าที่และอำนาจของตน ให้สอดคล้องกับนโยบายและแผนระดับชาติดังกล่าว 

            นโยบายและแผนระดับชาติตามวรรคหนึ่ง  เมื่อประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้วให้มีผลใช้บังคับ  

             ให้คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ดำเนินการทบทวนนโยบายและแผนระดับชาติทุกห้าปี  ในกรณี ที่มีความจำเป็นที่จะต้องปรับปรุงแก้ไขให้เหมาะสมกับสถานการณ์ปัจจุบันหรือความจำเป็นอื่นเกี่ยวกับ การป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  ให้ดำเนินการปรับปรุงและแก้ไขนโยบายและ แผนระดับชาติดังกล่าวและเสนอคณะรัฐมนตรีเพื่อขอความเห็นชอบและประกาศในราชกิจจานุเบกษาต่อไป  

              มาตรา ๔  ให้มีคณะกรรมการคณะหนึ่งเรียกว่า  “คณะกรรมการป้องกันและปราบปราม ยาเสพติด”  เรียกโดยย่อว่า  “คณะกรรมการ  ป.ป.ส.”  ประกอบด้วย  นายกรัฐมนตรีเป็นประธานกรรมการ   รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย   รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม  ปลัดกระทรวงการต่างประเทศ  ปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์  ปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์  วิจัยและนวัตกรรม  ปลัดกระทรวงมหาดไทย  ปลัดกระทรวงยุติธรรม  ปลัดกระทรวงแรงงาน  ปลัดกระทรวงสาธารณสุข  เลขาธิการคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เลขาธิการคณะกรรมการการอาชีวศึกษา  เลขาธิการสำนักงานศาลยุติธรรม  ผู้อำนวยการสำนักงบประมาณ  อัยการสูงสุด   ผู้บัญชาการทหารบก  ผู้บัญชาการทหารเรือ  ผู้บัญชาการทหารอากาศ  ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ   อธิบดีกรมการปกครอง  อธิบดีกรมการแพทย์  อธิบดีกรมศุลกากร  อธิบดีกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น   เลขาธิการ  อย. และปลัดกรุงเทพมหานคร  เป็นกรรมการโดยตำแหน่ง และกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งคณะรัฐมนตรีแต่งตั้งไม่เกินสามคน* 

             ให้เลขาธิการ  ป.ป.ส.  เป็นกรรมการและเลขานุการ  และให้คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  แต่งตั้ง ข้าราชการในสำนักงาน  ป.ป.ส.  จำนวนไม่เกินสองคนเป็นผู้ช่วยเลขานุการ  

             เพื่อประโยชน์ในการดำเนินการตามหน้าที่และอำนาจของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  อาจมีมติให้เชิญรัฐมนตรีหรือหัวหน้าหน่วยงานของรัฐที่มีหน้าที่และอำนาจ โดยตรงเกี่ยวกับเรื่องที่จะพิจารณา  หรือผู้ซึ่งมีความรู้ความเชี่ยวชาญหรือมีประสบการณ์ที่เกี่ยวกับ การป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  ให้เข้าร่วมประชุมเป็นครั้งคราวในฐานะกรรมการ ด้วยก็ได้  ในกรณีเช่นนี้  ให้ผู้ซึ่งได้รับเชิญและมาประชุมมีฐานะเป็นกรรมการตามวรรคหนึ่งสำหรับ การประชุมครั้งที่ได้รับเชิญนั้น

                มาตรา ๕ ให้คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  มีหน้าที่และอำนาจ  ดังต่อไปนี้ 

               (๑) เสนอนโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหา ยาเสพติดต่อคณะรัฐมนตรีตามมาตรา  ๓  รวมทั้งดำเนินการตามนโยบายและแผนระดับชาติดังกล่าว   แล้วรายงานผลการดำเนินการให้คณะรัฐมนตรีทราบอย่างน้อยปีละหนึ่งครั้ง  

               (๒) ติดตาม  ดูแล  ประสาน  สนับสนุน  และเร่งรัดการดำเนินการของคณะกรรมการ ที่มีหน้าที่และอำนาจเกี่ยวกับยาเสพติด  เพื่อให้มีการดำเนินการสอดคล้องกับนโยบายและแผนระดับชาติ ว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด 

              (๓) ให้คำแนะนำหรือข้อเสนอแนะแก่คณะกรรมการควบคุมยาเสพติด  คณะกรรมการ ตรวจสอบทรัพย์สิน  และคณะกรรมการบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด

             (๔) ให้ความเห็นชอบต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขในการระบุชื่อยาเสพติดให้โทษ ว่ายาเสพติดให้โทษชื่อใดอยู่ในประเภทใดและการเพิกถอนหรือเปลี่ยนแปลงชื่อหรือประเภทยาเสพติด ให้โทษดังกล่าวตามมาตรา  ๒๙  วรรคสอง 

             (๕) กำหนดเขตพื้นที่เพื่อทดลองเพาะปลูก  ผลิตและทดสอบ  หรือเสพหรือครอบครอง ยาเสพติดตามมาตรา  ๕๕ 

             (๖) กำหนดมาตรการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหาการกระทำความผิดเกี่ยวกับ ยาเสพติดในสถานประกอบการและกำหนดให้สถานที่ซึ่งใช้ในการประกอบธุรกิจใดๆ  เป็นสถานประกอบการ ที่อยู่ภายใต้บังคับของมาตรการดังกล่าวตามมาตรา  ๕๖ 

              (๗) วางระเบียบเกี่ยวกับการบริหารและการดำเนินการของกองทุนป้องกัน  ปราบปราม   และแก้ไขปัญหายาเสพติดตามมาตรา  ๘๙ * 

             (๘) เสนอความเห็นต่อคณะรัฐมนตรีเพื่อให้มีการปรับปรุงการปฏิบัติราชการหรืองาน  แผนงาน   หรือโครงการของหน่วยงานของรัฐที่มีหน้าที่และอำนาจในการปฏิบัติการตามประมวลกฎหมายนี้  รวมทั้ง การปรับปรุงแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด 

               (๙) ควบคุม  เร่งรัด  และประสานงานในการปฏิบัติงานของหน่วยงานของรัฐที่มีหน้าที่ และอำนาจในการสืบสวน  สอบสวน  ปราบปราม  และการบังคับโทษตามประมวลกฎหมายนี้*

               (๑๐) กำหนดสถานะของพื้นที่หรือกลุ่มพื้นที่ในแต่ละปี  หรือพื้นที่ที่มีความจำเป็นเร่งด่วน และกำหนดผู้รับผิดชอบในพื้นที่ดังกล่าวเพื่อป้องกันและปราบปรามยาเสพติด  พร้อมกับกำหนดให้มีกลไก   โครงสร้าง  และเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงาน  รวมทั้งจัดสรรทรัพยากรที่เหมาะสมกับสถานะของปัญหาและ ให้หน่วยงานของรัฐให้การสนับสนุนตามที่ร้องขอ 

               (๑๑) กำกับและติดตามการใช้งบประมาณของหน่วยงานทั้งภาครัฐและภาคเอกชนที่เกี่ยวข้องกับ การป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด 

               (๑๒) วางโครงการและดำเนินการ  ตลอดจนสั่งให้หน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้องดำเนินการ เผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับยาเสพติด 

              (๑๓) สนับสนุนให้หน่วยงานภาครัฐ  ภาคเอกชน  และภาคประชาชนมีส่วนร่วมในการป้องกัน   ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด 

               (๑๔) ประสานงานและกำกับเกี่ยวกับการบำบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด

               (๑๕) พิจารณาอนุมัติหรือมอบหมายให้คณะอนุกรรมการพิจารณาอนุมัติการแต่งตั้งเจ้าพนักงาน  ป.ป.ส.  เพื่อปฏิบัติการตามประมวลกฎหมายนี้ 

              (๑๖) ปฏิบัติการอื่นใดตามที่ประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นกำหนดให้เป็นหน้าที่และอำนาจของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  

               ให้คณะรัฐมนตรีเสนอรายงานผลการดำเนินการตาม  (๑)  พร้อมด้วยข้อสังเกตของ คณะรัฐมนตรีต่อสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา  ทั้งนี้  รายงานผลการดำเนินการอย่างน้อยให้มี สาระสำคัญเกี่ยวกับการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  การตรวจสอบทรัพย์สิน   การบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด  และการดำเนินการอื่นตามประมวลกฎหมายนี้ 

              มาตรา ๖  ในการพิจารณาเรื่องใด ๆ  โดยคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  เมื่อคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  มีมติเป็นประการใดแล้ว  ให้มติของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ผูกพันหน่วยงานซึ่งมีผู้แทนร่วม เป็นกรรมการโดยตำแหน่งอยู่ด้วย  แม้ว่าในการพิจารณาวินิจฉัยเรื่องนั้นผู้แทนของหน่วยงานที่เป็นกรรมการโดยตำแหน่งจะมิได้เข้าร่วมพิจารณาวินิจฉัยก็ตาม  ถ้ามีความเห็นแตกต่างกันให้บันทึกความเห็น ของกรรมการทุกฝ่ายไว้ให้ปรากฏในเรื่องนั้นด้วย 

              ให้นำความในวรรคหนึ่งไปใช้บังคับแก่คณะกรรมการควบคุมยาเสพติด  คณะกรรมการ ตรวจสอบทรัพย์สิน  และคณะกรรมการบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดด้วยโดยอนุโลม

             มาตรา ๗  กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิมีวาระการดำรงตำแหน่งคราวละสามปี 

             เมื่อครบกำหนดตามวาระในวรรคหนึ่ง  หากยังมิได้แต่งตั้งกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิขึ้นใหม่   ให้กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งพ้นจากตำแหน่งตามวาระนั้นอยู่ในตำแหน่งเพื่อปฏิบัติหน้าที่ต่อไปจนกว่ากรรมการผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งได้รับแต่งตั้งใหม่เข้ารับหน้าที่ 

              กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งพ้นจากตำแหน่งตามวาระอาจได้รับแต่งตั้งอีกได้  แต่จะดำรงตำแหน่ง ติดต่อกันเกินสองวาระไม่ได้ 

               มาตรา ๘  นอกจากการพ้นจากตำแหน่งตามวาระตามมาตรา  ๗  กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ พ้นจากตำแหน่ง  เมื่อ 

               (๑) ตาย 

               (๒) ลาออก

               (๓) คณะรัฐมนตรีให้ออก  เพราะเหตุบกพร่องหรือไม่สุจริตต่อหน้าที่  หรือความประพฤติ เสื่อมเสียหรือหย่อนความสามารถ 

              (๔) เป็นบุคคลล้มละลายหรือเคยเป็นบุคคลล้มละลายทุจริต 

              (๕) เป็นคนไร้ความสามารถหรือคนเสมือนไร้ความสามารถ 

               (๖) ได้รับโทษจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก  เว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ 

              (๗) ถูกสั่งพักใช้หรือเพิกถอนใบอนุญาตประกอบโรคศิลปะ  ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพเวชกรรม  หรือใบอนุญาตประกอบวิชาชีพอื่น  

              มาตรา ๙  ในกรณีที่กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิพ้นจากตำแหน่งก่อนวาระ  ให้แต่งตั้งผู้อื่น ดำรงตำแหน่งแทน  เว้นแต่วาระของกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิจะเหลือไม่ถึงเก้าสิบวัน  จะไม่แต่งตั้งกรรมการ ผู้ทรงคุณวุฒิแทนก็ได้  และให้ผู้ได้รับแต่งตั้งแทนตำแหน่งที่ว่างนั้นอยู่ในตำแหน่งเท่ากับวาระที่เหลืออยู่ ของกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งได้แต่งตั้งไว้แล้ว 

              ในระหว่างที่ยังไม่ได้แต่งตั้งกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิแทนตำแหน่งที่ว่าง  ให้คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ประกอบด้วยกรรมการเท่าที่เหลืออยู่ 

             มาตรา ๑๐  การประชุมของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ต้องมีกรรมการมาประชุมไม่น้อยกว่า กึ่งหนึ่งของจำนวนกรรมการทั้งหมด  จึงจะเป็นองค์ประชุม  

             ในการประชุมคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ถ้าประธานกรรมการไม่มาประชุมหรือไม่อาจปฏิบัติหน้าที่ได้   ให้ที่ประชุมเลือกกรรมการคนหนึ่งเป็นประธานในที่ประชุม 

               การวินิจฉัยชี้ขาดของที่ประชุมให้ถือเสียงข้างมาก  กรรมการคนหนึ่งให้มีเสียงหนึ่งในการลงคะแนน   ถ้าคะแนนเสียงเท่ากัน  ให้ประธานในที่ประชุมออกเสียงเพิ่มขึ้นอีกเสียงหนึ่งเป็นเสียงชี้ขาด  

             คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ต้องมีการประชุมอย่างน้อยปีละสี่ครั้ง

               มาตรา ๑๑  คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  มีอำนาจแต่งตั้งคณะอนุกรรมการเพื่อพิจารณาหรือ ปฏิบัติการอย่างหนึ่งอย่างใดตามที่คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  มอบหมายก็ได้  

               การประชุมของคณะอนุกรรมการให้นำความในมาตรา  ๑๐  วรรคหนึ่ง  วรรคสอง  และวรรคสาม   มาใช้บังคับด้วยโดยอนุโลม  

                มาตรา ๑๒  ให้สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด  เรียกโดยย่อว่า  “สำนักงาน ป.ป.ส.”  มีหน้าที่และอำนาจ  ดังต่อไปนี้  

               (๑) ดำเนินงานในฐานะหน่วยงานปฏิบัติของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ตามหน้าที่และอำนาจที่กำหนด

               (๒) พิจารณาให้คำแนะนำและประสานงานกับราชการส่วนกลาง  ราชการส่วนภูมิภาค   ราชการส่วนท้องถิ่น  รัฐวิสาหกิจ  องค์การมหาชน  และหน่วยงานอื่นของรัฐ  เพื่อจัดทำแผนงานและโครงการด้านการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  เพื่อให้เป็นไปตามนโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติดของประเทศ 

                (๓) ประสานนโยบาย  แผน  งบประมาณ  และการปฏิบัติงานด้านการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติดกับหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและภาคเอกชน  

                (๔) ประสาน  ติดตาม  และประเมินผลการด าเนินงานของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้เป็นไป ตามนโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  เพื่อเสนอ คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  

                (๕) เป็นหน่วยงานกลางของประเทศในการศึกษา  ค้นคว้า  วิเคราะห์สภาพปัญหาและ มาตรการด้านการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  และสนับสนุนข้อมูลข่าวสารวิชาการ  ตลอดจนพัฒนาบุคลากรของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและภาคเอกชนในประเทศและต่างประเทศ  รวมทั้งส่งเสริมให้มีการประชาสัมพันธ์และเผยแพร่ความรู้และความเข้าใจแก่ประชาชนเกี่ยวกับยาเสพติด  

                (๖) ประสานความร่วมมือกับคณะกรรมการและคณะอนุกรรมการตามประมวลกฎหมายนี้  เพื่อประโยชน์ในการปฏิบัติงานตามหน้าที่และอำนาจของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  และสำนักงาน  ป.ป.ส. 

               (๗) ประสานความร่วมมือกับต่างประเทศและองค์การระหว่างประเทศในด้านการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  

                (๘) ออกระเบียบเพื่อให้มีการปฏิบัติการตามประมวลกฎหมายนี้

                (๙) ปฏิบัติการอื่นใดตามที่ประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นกำหนดให้เป็นหน้าที่และ อำนาจของสำนักงาน  ป.ป.ส.  หรือตามที่คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  มอบหมาย 

               มาตรา ๑๔  เพื่อประโยชน์ในการประสานงานให้เกิดการบูรณาการการปฏิบัติหน้าที่เกี่ยวกับการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  เลขาธิการ  ป.ป.ส. โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  จะเสนอความเห็นต่อคณะรัฐมนตรีเพื่อพิจารณาเกี่ยวกับการให้ความดี ความชอบหรือโยกย้ายหรือลงโทษทางวินัยต่อข้าราชการ  พนักงานส่วนท้องถิ่น  พนักงานรัฐวิสาหกิจ  หรือพนักงานของหน่วยงานของรัฐซึ่งได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติหน้าที่เกี่ยวกับการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  หรือซึ่งเข้าไปเกี่ยวข้องกับการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด  ตลอดจนขอให้หน่วยงานของรัฐเจ้าสังกัดเร่งรัดการดำเนินการที่เกี่ยวข้อง  รวมทั้งให้ความคุ้มครองแก่ข้าราชการ และเจ้าหน้าที่ของรัฐซึ่งปฏิบัติงานด้านยาเสพติด 

              ในกรณีที่คณะรัฐมนตรีมีมติให้โยกย้าย  ให้ความดีความชอบ  หรือลงโทษทางวินัย  ให้แจ้ง ต้นสังกัดเพื่อดำเนินการให้เป็นไปตามมติคณะรัฐมนตรีดังกล่าว