มาตรา ๑๒ ให้สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด เรียกโดยย่อว่า “สำนักงาน ป.ป.ส.” มีหน้าที่และอำนาจ  ดังต่อไปนี้  

             (๑) ดำเนินงานในฐานะหน่วยงานปฏิบัติของคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  ตามหน้าที่และอำนาจที่กำหนด

             (๒) พิจารณาให้คำแนะนำและประสานงานกับราชการส่วนกลาง  ราชการส่วนภูมิภาค   ราชการส่วนท้องถิ่น  รัฐวิสาหกิจ  องค์การมหาชน  และหน่วยงานอื่นของรัฐ  เพื่อจัดทำแผนงานและโครงการด้านการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  เพื่อให้เป็นไปตามนโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกัน  ปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติดของประเทศ 

             (๓) ประสานนโยบาย แผน งบประมาณ และการปฏิบัติงานด้านการป้องกันปราบปรามและแก้ไขปัญหายาเสพติดกับหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและภาคเอกชน  

              (๔) ประสาน ติดตาม และประเมินผลการดำเนินงานของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้เป็นไป ตามนโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการป้องกันปราบปรามและแก้ไขปัญหายาเสพติด  เพื่อเสนอคณะกรรมการ  ป.ป.ส.  

               (๕) เป็นหน่วยงานกลางของประเทศในการศึกษา ค้นคว้า วิเคราะห์สภาพปัญหา และมาตรการด้านการป้องกันปราบปรามและแก้ไขปัญหายาเสพติด และสนับสนุนข้อมูลข่าวสารวิชาการ ตลอดจนพัฒนาบุคลากรของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและภาคเอกชนในประเทศและต่างประเทศ รวมทั้งส่งเสริมให้มีการประชาสัมพันธ์และเผยแพร่ความรู้และความเข้าใจแก่ประชาชนเกี่ยวกับยาเสพติด  

               (๖) ประสานความร่วมมือกับคณะกรรมการและคณะอนุกรรมการตามประมวลกฎหมายนี้ เพื่อประโยชน์ในการปฏิบัติงานตามหน้าที่และอำนาจของคณะกรรมการ  ป.ป.ส. และสำนักงาน ป.ป.ส. 

              (๗) ประสานความร่วมมือกับต่างประเทศและองค์การระหว่างประเทศในด้านการป้องกันปราบปราม  และแก้ไขปัญหายาเสพติด  

              (๘) ออกระเบียบเพื่อให้มีการปฏิบัติการตามประมวลกฎหมายนี้

             (๙) ปฏิบัติการอื่นใดตามที่ประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นกำหนดให้เป็นหน้าที่ และอำนาจของสำนักงาน  ป.ป.ส.  หรือตามที่คณะกรรมการ  ป.ป.ส.  มอบหมาย

              มาตรา ๑๕  ในลักษณะนี้ 

              “ตำรับยาเสพติดให้โทษ”  หมายความว่า  สูตรซึ่งระบุส่วนประกอบและปริมาณของสิ่งปรุงที่มียาเสพติดให้โทษรวมอยู่ด้วย  

              “ตำรับวัตถุออกฤทธิ์”  หมายความว่า  สูตรซึ่งระบุส่วนประกอบและปริมาณของสิ่งปรุงที่มีวัตถุออกฤทธิ์รวมอยู่ด้วย

               “วัตถุตำรับ”  หมายความว่า  สิ่งปรุงไม่ว่าจะมีรูปลักษณะใดที่มีวัตถุออกฤทธิ์รวมอยู่ด้วย  ทั้งนี้  รวมทั้งวัตถุออกฤทธิ์ที่มีลักษณะเป็นวัตถุสำเร็จรูปทางเภสัชกรรมซึ่งพร้อมที่จะนำไปใช้แก่คนหรือสัตว์ได้ 

                “วัตถุตำรับยกเว้น”  หมายความว่า  วัตถุตำรับที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขประกาศ กำหนดให้ได้รับการยกเว้นจากมาตรการควบคุมบางประการสำหรับวัตถุออกฤทธิ์ที่มีอยู่ในวัตถุตำรับนั้น  

                “ฉลาก”  หมายความว่า  รูป  รอยประดิษฐ์  เครื่องหมาย  หรือข้อความใดๆ  ซึ่งแสดงไว้ ที่ภาชนะหรือหีบห่อบรรจุยาเสพติด   

               “ผู้รับอนุญาต”  หมายความว่า  ผู้ได้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติในลักษณะนี้   

                “ผู้อนุญาต”  หมายความว่า  เลขาธิการ  อย.  หรือผู้ซึ่งได้รับมอบหมายจากเลขาธิการ  อย.  

              “หน่วยงานของรัฐ”  หมายความว่า  ราชการส่วนกลาง  ราชการส่วนภูมิภาค  ราชการส่วนท้องถิ่น   รัฐวิสาหกิจ  องค์การมหาชน  และหน่วยงานอื่นของรัฐ 

              มาตรา ๑๖  บทบัญญัติในหมวด  ๔  การอนุญาตเกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษและวัตถุออกฤทธิ์   และหมวด  ๕  การขึ้นทะเบียนตำรับยาเสพติดให้โทษในประเภท  ๓  และการขึ้นทะเบียนตำรับวัตถุออกฤทธิ์   ไม่ใช้บังคับแก่สำนักงาน  อย.  

           มาตรา ๑๗ ในกรณีที่สำนักงาน อย. ผลิต นำเข้า ส่งออก จำหน่าย หรือมีไว้ ในครอบครองซึ่งยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์และได้รับยกเว้นตามมาตรา ๑๖ โดยไม่ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขตามประมวลกฎหมายนี้ ให้สำนักงาน อย.รายงานการรับ การจ่าย และการเก็บรักษาซึ่งยาเสพติดให้โทษและวัตถุออกฤทธิ์ดังกล่าว และวิธีการปฏิบัติอย่างอื่นที่เกี่ยวกับการควบคุมยาเสพติดให้คณะกรรมการควบคุมยาเสพติดทราบทุกหกเดือนของปีปฏิทิน  แล้วให้คณะกรรมการควบคุมยาเสพติดเสนอรายงานพร้อมกับให้ความเห็นต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขเพื่อสั่งการต่อไป 

              มาตรา ๑๘ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขมีอำนาจออกกฎกระทรวงกำหนดค่าธรรมเนียมต่างๆ  ที่เจ้าหน้าที่ได้ให้บริการ  รวมทั้งกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมไม่เกินอัตราตามบัญชีท้ายประมวลกฎหมายนี้หรือยกเว้นค่าธรรมเนียม

               กฎกระทรวงนั้น  เมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้วให้ใช้บังคับได้*

                 มาตรา ๑๙  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขหรือเลขาธิการ อย. มีอำนาจมอบหมายให้เจ้าหน้าที่ในความรับผิดชอบของตน หรือผู้เชี่ยวชาญ องค์กรผู้เชี่ยวชาญ หน่วยงานของรัฐ หรือองค์กรเอกชนทั้งในประเทศและต่างประเทศ  ซึ่งได้รับการขึ้นบัญชีโดยสำนักงาน อย. ปฏิบัติงานต่างๆ เกี่ยวกับกระบวนการพิจารณาอนุญาตยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ได้ตามความเหมาะสม 

                 การขึ้นบัญชีผู้เชี่ยวชาญ องค์กรผู้เชี่ยวชาญ หน่วยงานของรัฐ หรือองค์กรเอกชนทั้งในประเทศ และต่างประเทศโดยสำนักงาน อย. ตามวรรคหนึ่ง ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด*

               มาตรา ๒๐ ค่าธรรมเนียมตาม (๑๗) (๑๘) (๑๙) (๒๐) และ (๒๑) ในอัตราค่าธรรมเนียม ท้ายประมวลกฎหมายนี้ ให้ตกเป็นของสำนักงาน อย. เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการปฏิบัติหน้าที่เกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษและวัตถุออกฤทธิ์ หรือเป็นค่าตอบแทนแก่ผู้ปฏิบัติงานตามมาตรา ๑๙ ทั้งนี้ ตามระเบียบที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนดโดยความเห็นชอบของกระทรวงการคลัง 

                มาตรา ๒๑ การรับเงิน การเก็บรักษาเงิน และการจ่ายเงินตาม มาตรา ๒๐ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์  วิธีการ และเงื่อนไขที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนดโดยความเห็นชอบของกระทรวงการคลัง 

                  มาตรา ๒๒ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขโดยการเสนอแนะของคณะกรรมการควบคุมยาเสพติด  มีอำนาจประกาศกำหนดเกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษ  ดังต่อไปนี้ 

                 (๑) กำหนดมาตรฐานว่าด้วยปริมาณ ส่วนประกอบ คุณภาพ ความบริสุทธิ์ หรือลักษณะอื่นของยาเสพติดให้โทษ ตลอดจนการบรรจุและการเก็บรักษายาเสพติดให้โทษ*

                (๒) กำหนดจำนวนและจำนวนเพิ่มเติมซึ่งยาเสพติดให้โทษที่จะต้องใช้ในทางการแพทย์ และทางวิทยาศาสตร์ทั่วราชอาณาจักรประจำปี*

                 (๓) กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการในการกำหนดปริมาณยาเสพติดให้โทษที่ผู้อนุญาตจะอนุญาตให้ผลิต  นำเข้า จำหน่าย หรือมีไว้ในครอบครองได้*  

                (๔) ระบุชื่อและประเภทยาเสพติดให้โทษที่ต้องมีคำเตือนหรือข้อควรระวัง และข้อความของคำเตือนหรือข้อควรระวังเป็นตัวอักษร ภาพ หรือเครื่องหมายให้ผู้ใช้ระมัดระวังตามความจำเป็น เพื่อความปลอดภัยของผู้ใช้*

               (๕) กำหนดสถานที่แห่งใดในราชอาณาจักรให้เป็นด่านตรวจสอบยาเสพติดให้โทษที่นำเข้า ส่งออก  หรือนำผ่าน*

              (๖) กำหนดการอื่นเพื่อประโยชน์แก่การปฏิบัติตามลักษณะนี้*

               มาตรา ๒๓ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขโดยการเสนอแนะของคณะกรรมการ ควบคุมยาเสพติด  มีอำนาจประกาศกำหนดเกี่ยวกับวัตถุออกฤทธิ์  ดังต่อไปนี้ 

               (๑) ระบุชื่อและจัดแบ่งประเภทวัตถุออกฤทธิ์ว่าวัตถุออกฤทธิ์ใดอยู่ในประเภท ๑ ประเภท  ๒   ประเภท  ๓  หรือประเภท  ๔ 

               (๒) กำหนดมาตรฐานว่าด้วยปริมาณ  ส่วนประกอบ  คุณภาพ  ความบริสุทธิ์หรือลักษณะอื่น ของวัตถุออกฤทธิ์  ตลอดจนการบรรจุและการเก็บรักษาวัตถุออกฤทธิ์ตาม  (๑) 

                  (๓) เพิกถอนหรือเปลี่ยนแปลงชื่อหรือประเภทวัตถุออกฤทธิ์ตาม (๑) 

                 (๔) ระบุชื่อและประเภทวัตถุออกฤทธิ์ที่ห้ามผลิต  นำเข้า  ส่งออก  จำหน่าย  มีไว้ในครอบครอง   หรือนำผ่าน 

                  (๕) ระบุชื่อวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท  ๒  ซึ่งอนุญาตให้ผลิตเพื่อส่งออกหรือส่งออกได้ 

                 (๖) ระบุวัตถุตำรับให้เป็นวัตถุตำรับยกเว้นและเพิกถอนวัตถุตำรับยกเว้น 

                (๗) กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการในการกำหนดปริมาณวัตถุออกฤทธิ์ที่ผู้อนุญาตจะอนุญาตให้ผลิต  นำเข้า  จำหน่าย  หรือมีไว้ในครอบครอง 

                (๘) ระบุชื่อและประเภทวัตถุออกฤทธิ์ที่ต้องมีคำเตือนหรือข้อควรระวัง และข้อความของคำเตือน หรือข้อควรระวังเป็นตัวอักษร ภาพ หรือเครื่องหมายให้ผู้ใช้ระมัดระวังตามความจำเป็นเพื่อความปลอดภัย ของผู้ใช้ 

                (๙) กำหนดปริมาณวัตถุออกฤทธิ์ที่ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม ผู้ประกอบวิชาชีพทันตกรรม   ผู้ประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์ชั้นหนึ่ง ผู้ประกอบวิชาชีพเภสัชกรรม หรือผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ หรือสาธารณสุขอื่น  มีไว้ในครอบครองได้ตามมาตรา  ๓๒ 

                (๑๐) ระบุชื่อหน่วยงานของรัฐตามมาตรา  ๓๓  (๔)  

                  (๑๑) ระบุชื่อและประเภทวัตถุออกฤทธิ์ที่ประเทศหนึ่งประเทศใดห้ามนำเข้าตามมาตรา  ๔๔ 

                (๑๒) กำหนดสถานที่แห่งใดในราชอาณาจักรให้เป็นด่านตรวจสอบวัตถุออกฤทธิ์ที่นำเข้า  ส่งออก  หรือนำผ่าน 

               (๑๓) กำหนดการอื่นเพื่อประโยชน์แก่การปฏิบัติตามลักษณะนี้

               มาตรา ๒๔  ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม โดยการเสนอแนะของคณะกรรมการควบคุมยาเสพติด  มีอำนาจประกาศกำหนดเกี่ยวกับสารระเหย   ดังต่อไปนี้ 

              (๑) ระบุชื่อ  ประเภท  ชนิด  หรือขนาดบรรจุของสารเคมี  หรือผลิตภัณฑ์ที่เป็นสารระเหย  

             (๒) เพิกถอนหรือเปลี่ยนแปลงชื่อ  ประเภท  ชนิด  หรือขนาดบรรจุของสารเคมี   หรือผลิตภัณฑ์ที่เป็นสารระเหยตาม  (๑) 

(๓) กำหนดการอื่นเพื่อประโยชน์แก่การปฏิบัติตามลักษณะนี้

                   มาตรา ๒๕ ให้มีคณะกรรมการคณะหนึ่งเรียกว่า  “คณะกรรมการควบคุมยาเสพติด”  ประกอบด้วย  ปลัดกระทรวงสาธารณสุขเป็นประธานกรรมการ  ปลัดกระทรวงกลาโหม ปลัดกระทรวง เกษตรและสหกรณ์  เลขาธิการคณะกรรมการกฤษฎีกา  อัยการสูงสุด  ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ  อธิบดีกรมการแพทย์  อธิบดีกรมการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก  อธิบดีกรมโรงงาน อุตสาหกรรม  อธิบดีกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์  อธิบดีกรมศุลกากร  อธิบดีกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ  อธิบดีกรมสุขภาพจิต  อธิบดีกรมอนามัย  เลขาธิการ  ป.ป.ส.  นายกแพทยสภา  นายกสภาการแพทย์ แผนไทย  และนายกสภาเภสัชกรรม  เป็นกรรมการโดยตำแหน่ง  และกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขแต่งตั้งจำนวนสิบคนจากผู้ซึ่งมีความรู้และความเชี่ยวชาญ ในด้านวิสัญญีแพทย์  จิตแพทย์  อายุรแพทย์  เภสัชศาสตร์  หรือด้านอื่นที่เกี่ยวข้องและเป็นประโยชน์ ต่อการดำเนินการของคณะกรรมการควบคุมยาเสพติด  ในจำนวนนี้  ให้แต่งตั้งจากภาคเอกชนไม่น้อยกว่าสามคน*

                 ให้เลขาธิการ  อย.  เป็นกรรมการและเลขานุการ  และให้เลขาธิการ  อย.  แต่งตั้งข้าราชการในสำนักงาน  อย.  จำนวนไม่เกินสองคนเป็นผู้ช่วยเลขานุการ

                  มาตรา ๒๖  ให้คณะกรรมการควบคุมยาเสพติดมีหน้าที่และอำนาจ  ดังต่อไปนี้ 

                (๑) กำหนดมาตรการการควบคุมยาเสพติด

               (๒) เสนอแนะต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข  หรือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม  แล้วแต่กรณี  ในการระบุชื่อหรือประเภทยาเสพติด   รวมทั้งการเพิกถอนหรือการเปลี่ยนแปลงชื่อหรือประเภทยาเสพติด  

                (๓) ให้ความเห็นหรือข้อเสนอแนะต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข  หรือ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม  หรือผู้อนุญาต   แล้วแต่กรณี  ในการปฏิบัติการตามลักษณะนี้ 

                (๔) ให้ความเห็นชอบต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขหรือผู้อนุญาตตามมาตรา  ๓๒  และมาตรา  ๓๕ 

                (๕) ให้ความเห็นต่อกระทรวงสาธารณสุขหรือผู้ซึ่งกระทรวงสาธารณสุขมอบหมายในการทำลาย หรือนำไปใช้ประโยชน์ซึ่งยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ตามมาตรา  ๔๑  มาตรา  ๔๕  และมาตรา  ๖๐ 

                (๖) ปฏิบัติการอื่นใดตามที่ประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นกำหนดให้เป็นหน้าที่และ อำนาจของคณะกรรมการควบคุมยาเสพติด  หรือตามที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขมอบหมาย 

                  มาตรา ๒๗ ให้นำความในมาตรา  ๗  มาตรา  ๘  มาตรา  ๙  และมาตรา  ๑๐  มาใช้บังคับ แก่คณะกรรมการควบคุมยาเสพติดด้วยโดยอนุโลม 

                 มาตรา ๒๘ คณะกรรมการควบคุมยาเสพติดมีอำนาจแต่งตั้งคณะอนุกรรมการเพื่อพิจารณา หรือปฏิบัติการอย่างหนึ่งอย่างใดตามที่คณะกรรมการควบคุมยาเสพติดมอบหมายก็ได้ 

               การแต่งตั้งคณะอนุกรรมการตามวรรคหนึ่งอย่างน้อยต้องแต่งตั้งคณะอนุกรรมการยาเสพติด ให้โทษ  คณะอนุกรรมการวัตถุออกฤทธิ์  และคณะอนุกรรมการสารระเหย 

                การประชุมของคณะอนุกรรมการให้นำความในมาตรา ๑๐ วรรคหนึ่ง วรรคสอง และวรรคสามมาใช้บังคับด้วยโดยอนุโลม

               มาตรา ๒๙ ยาเสพติดให้โทษแบ่งออกเป็น ๕ ประเภท  คือ  

              (๑) ประเภท ๑ ยาเสพติดให้โทษชนิดร้ายแรง เช่น เฮโรอีน (Heroin)

              (๒) ประเภท ๒ ยาเสพติดให้โทษทั่วไป เช่น มอร์ฟีน (Morphine) โคคาอีน(Cocaine) โคเดอีน  (Codeine) หรือฝิ่นยา (Medicinal  Opium) 

               (๓) ประเภท ๓ ยาเสพติดให้โทษที่มีลักษณะเป็นตำรับยา และมียาเสพติดให้โทษในประเภท ๒ ผสมอยู่ด้วย ทั้งนี้ ตามหลักเกณฑ์ที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขโดยการเสนอแนะของคณะกรรมการควบคุมยาเสพติดประกาศกำหนด  

               (๔) ประเภท ๔ สารเคมีที่ใช้ในการผลิตยาเสพติดให้โทษในประเภท ๑ หรือประเภท ๒ เช่น อาเซติค แอนไฮไดรด์ (Acetic  Anhydride) 

              (๕) ประเภท ๕ ยาเสพติดให้โทษที่มิได้เข้าอยู่ในประเภท ๑ ถึงประเภท ๔ เช่น พืชฝิ่น  

               การระบุชื่อยาเสพติดให้โทษว่ายาเสพติดให้โทษชื่อใดอยู่ในประเภทใดตามวรรคหนึ่ง (๑) (๒) (๔) และ  (๕) และการเพิกถอนหรือเปลี่ยนแปลงชื่อหรือประเภทยาเสพติดให้โทษดังกล่าว ให้เป็นไปตามที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ  ป.ป.ส. ประกาศกำหนด*

              เพื่อประโยชน์แห่งมาตรานี้ คำว่า “ฝิ่นยา (Medicinal Opium)” หมายความว่า  ฝิ่นที่ได้ผ่านกรรมวิธีปรุงแต่งโดยมีความมุ่งหมายเพื่อใช้ในทางยา

                  มาตรา ๓๐  วัตถุออกฤทธิ์แบ่งออกเป็น  ๔  ประเภท  คือ 

                 (๑) ประเภท  ๑  วัตถุออกฤทธิ์ที่ไม่ใช้ในทางการแพทย์  และอาจก่อให้เกิดการนำไปใช้หรือมีแนวโน้มในการนำไปใช้ในทางที่ผิดสูง 

                 (๒) ประเภท  ๒  วัตถุออกฤทธิ์ที่ใช้ในทางการแพทย์  และอาจก่อให้เกิดการนำไปใช้หรือมีแนวโน้มในการนำไปใช้ในทางที่ผิดสูง 

                 (๓) ประเภท  ๓  วัตถุออกฤทธิ์ที่ใช้ในทางการแพทย์  และอาจก่อให้เกิดการนำไปใช้หรือมีแนวโน้มในการนำไปใช้ในทางที่ผิด 

                 (๔) ประเภท  ๔  วัตถุออกฤทธิ์ที่ใช้ในทางการแพทย์  และอาจก่อให้เกิดการนำไปใช้หรือมีแนวโน้มในการนำไปใช้ในทางที่ผิดน้อยกว่าประเภท  ๓ 

                  ทั้งนี้  การระบุชื่อวัตถุออกฤทธิ์ว่าวัตถุออกฤทธิ์ชื่อใดอยู่ในประเภทใด  และการเพิกถอน  หรือ เปลี่ยนแปลงชื่อหรือประเภทวัตถุออกฤทธิ์ดังกล่าว  ให้เป็นไปตามที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขโดยการเสนอแนะของคณะกรรมการควบคุมยาเสพติดประกาศกำหนด

                มาตรา ๓๑  ในกรณีที่วัตถุตำรับมีวัตถุออกฤทธิ์ในประเภทหนึ่งประเภทใดปรุงผสมอยู่   ให้ถือว่าเป็นวัตถุออกฤทธิ์ในประเภทนั้นด้วย 

               ในกรณีที่วัตถุตำรับมีวัตถุออกฤทธิ์อันระบุอยู่ในประเภทต่างกันผสมอยู่  ให้ถือว่าเป็นวัตถุออกฤทธิ์ในประเภทที่มีการควบคุมเข้มงวดกว่าในประเภทที่ผสมอยู่นั้น  

              มาตรา ๓๒  การผลิต นำเข้า  ส่งออก  จำหน่าย  หรือมีไว้ในครอบครองซึ่งยาเสพติดให้โทษ หรือวัตถุออกฤทธิ์ เพื่อประโยชน์แก่ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม ผู้ประกอบวิชาชีพทันตกรรม ผู้ประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์ชั้นหนึ่ง ผู้ประกอบวิชาชีพเภสัชกรรม หรือผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ หรือสาธารณสุขอื่น   หรือเพื่อประโยชน์ของหน่วยงานของรัฐหรือสภากาชาดไทย ไม่ต้องขออนุญาต  ทั้งนี้  ตามหลักเกณฑ์  วิธีการ และเงื่อนไขที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการควบคุมยาเสพติดประกาศกำหนด*

                 มาตรา ๓๓ การมีไว้ในครอบครองซึ่งยาเสพติดให้โทษหรือวัตถุออกฤทธิ์ในกรณีดังต่อไปนี้ ไม่ต้องขออนุญาต  

                 (๑) การมียาเสพติดให้โทษในประเภท ๒ หรือวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท ๒ ประเภท ๓ หรือประเภท ๔  ไว้ในครอบครองไม่เกินปริมาณเท่าที่จำเป็นสำหรับใช้รักษาโรคเฉพาะตัวตามคำสั่งของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมหรือผู้ประกอบวิชาชีพทันตกรรมซึ่งเป็นผู้ให้การรักษา หรือผู้ประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์ชั้นหนึ่งสำหรับใช้ในการบำบัดหรือป้องกันโรคสำหรับสัตว์ที่ให้การรักษานั้น  

                (๒) การมียาเสพติดให้โทษในประเภท ๒ หรือประเภท ๕ หรือวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท ๒ ประเภท ๓  หรือประเภท ๔ ไว้ในครอบครองในปริมาณเท่าที่จำเป็นต้องใช้ประจำในการปฐมพยาบาล  หรือในกรณีเกิดเหตุฉุกเฉิน ในยานพาหนะที่ใช้ในการขนส่งสาธารณะระหว่างประเทศซึ่งไม่ได้จดทะเบียนในราชอาณาจักร โดยให้ได้รับการยกเว้นจากมาตรการควบคุมสำหรับการนำเข้า ส่งออก หรือนำผ่าน ทั้งนี้ ผู้ควบคุมยานพาหนะดังกล่าวต้องจัดให้มีการป้องกันตามสมควรเพื่อมิให้ยาเสพติดให้โทษ หรือวัตถุออกฤทธิ์สูญหายหรือมีการนำเอาไปใช้โดยมิชอบ  

                (๓) การมีไว้ในครอบครองซึ่งยาเสพติดให้โทษ หรือวัตถุออกฤทธิ์สำหรับกิจการของผู้รับอนุญาตผลิต  นำเข้า  ส่งออก  จำหน่าย  หรือนำผ่านซึ่งยาเสพติดให้โทษ หรือวัตถุออกฤทธิ์ประเภทนั้นๆ  

                (๔) การมีไว้ในครอบครองหรือใช้ประโยชน์ซึ่งวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท ๓ หรือประเภท ๔ ตามหน้าที่ของกระทรวง ทบวง กรม หรือสภากาชาดไทย หรือหน่วยงานอื่นของรัฐตามที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด*

               (๕) การมียาเสพติดให้โทษในประเภท  ๕  ไว้ในครอบครองไม่เกินปริมาณที่จำเป็นสำหรับ ใช้รักษาโรคเฉพาะตัว  โดยมีใบสั่งยาหรือหนังสือรับรองของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม ผู้ประกอบ วิชาชีพทันตกรรม ผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทย ผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทยประยุกต์ หรือหมอพื้นบ้านตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพการแพทย์แผนไทยซึ่งเป็นผู้ให้การรักษา