มาตรา ๗๗ ในกรณีที่ศาลวางข้อกำหนดให้บิดามารดา ผู้ปกครองหรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ ระวังเด็กนั้นไม่ให้ก่อเหตุร้ายตามความในมาตรา ๗๔ (๒) ถ้าเด็กนั้นก่อเหตุร้ายขึ้นภายในเวลาในข้อกำหนด ศาลมีอำนาจบังคับบิดามารดา ผู้ปกครองหรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ ให้ชำระเงินไม่เกินจำนวนในข้อกำหนดนั้น ภายในเวลาที่ศาลเห็นสมควร ถ้าบิดามารดาผู้ปกครองหรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ไม่ชำระเงิน ศาลจะสั่งให้ยึดทรัพย์สินของบิดามารดาผู้ปกครองหรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ เพื่อใช้เงินที่จะต้องชำระก็ได้

       ในกรณีที่ศาลได้บังคับให้บิดามารดา ผู้ปกครองหรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ชำระเงินตามข้อกำหนดแล้วนั้น ถ้าศาลมิได้เปลี่ยนแปลงแก้ไขคำสั่งที่ได้วางข้อกำหนดนั้นเป็นอย่างอื่นตามความในมาตรา ๗๔ วรรคท้าย ก็ให้ข้อกำหนดนั้นคงใช้บังคับได้ต่อไปจนสิ้นเวลาที่กำหนดไว้ในข้อกำหนดนั้น

Unofficial Translation

        Section 77. In the case where the court imposes the regulation for the parent, the guardian, or the person with whom the child resides to keep the child under watch to prevent the child from causing disturbance under section 74 (2) if such child causes disturbance within the period of the regulation, the court shall have the power to enforce the parent, the guardian or the person with whom the child resides to make payment not exceeding the amount specified in the regulation within a period as the court sees fit. If the parent, the guardian, or the person with whom the child resides fails to make the payment, the court may order the seizure of the property of the parent, the guardian, or the person with whom the child resides for payment of such amount. 

        In the case where the court has enforced the parent, the guardian, or the person with whom the child resides to make the payment under the regulation if the court has not otherwise modified the order imposing such regulation under the last paragraph of section 74, such regulation shall continue to be in force until the expiration of the period of time specified in the regulation.

       มาตรา ๗๘ เมื่อปรากฏว่ามีเหตุบรรเทาโทษ ไม่ว่าจะได้มีการเพิ่มหรือการลดโทษตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นแล้วหรือไม่ ถ้าศาลเห็นสมควรจะลดโทษไม่เกินกึ่งหนึ่งของโทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดนั้นก็ได้

       เหตุบรรเทาโทษนั้น ได้แก่ผู้กระทำความผิดเป็นผู้โฉดเขลาเบาปัญญาตกอยู่ในความทุกข์อย่างสาหัส มีคุณความดีมาแต่ก่อน รู้สึกความผิดและพยายามบรรเทาผลร้ายแห่งความผิดนั้น ลุแก่โทษต่อเจ้าพนักงานหรือให้ความรู้แก่ศาลอันเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา หรือเหตุอื่นที่ศาลเห็นว่ามีลักษณะทำนองเดียวกัน

Unofficial Translation

        Section 78. If it appears that extenuating circumstances exist, irrespective of whether the punishment has been increased or commuted under the provisions of this Code or other laws, the court, if it sees fit, may commute the punishment to be imposed on the offender by not more than one-half.

         Extenuating circumstances shall include the cases where an offender lacks intelligence, is in serious distress, has previously contributed goodness, is repentant for the offense and attempts to remedy the harmful effect of the offense, surrenders himself or herself to a competent official, or provides knowledge to the court for the benefit of the trial or other similar circumstances as considered by the court. 

       มาตรา ๗๙ ในคดีที่มีโทษปรับสถานเดียว ถ้าผู้ที่ต้องหาว่ากระทำความผิด นำค่าปรับในอัตราอย่างสูงสำหรับความผิดนั้นมาชำระก่อนที่ศาลเริ่มต้นสืบพยาน ให้คดีนั้นเป็นอันระงับไป

Unofficial Translation

         Section 79. In a case punishable only by a fine, if the alleged offender pays the maximum fine for the offense to the court before the court has begun to take evidence, such case shall be settled. 

       มาตรา ๘๐ ผู้ใดลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอด หรือกระทำไปตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล ผู้นั้นพยายามกระทำความผิด
       ผู้ใดพยายามกระทำความผิด ผู้นั้นต้องระวางโทษสองในสามส่วนของโทษที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

Unofficial Translation

         Section 80. Any person who commences to commit an offence, but does not carry it out through its completion or carries it out through its completion but without achieving its effect, is said to attempt to commit an offence.

          Any person who attempts to commit an offence shall be liable to two-thirds of the punishment provided by law for such offence.

         มาตรา ๘๑ ผู้ใดกระทำการโดยมุ่งต่อผลซึ่งกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด แต่การกระทำนั้นไม่สามารถจะบรรลุผลได้อย่างแน่แท้ เพราะเหตุปัจจัยซึ่งใช้ในการกระทำหรือเหตุแห่งวัตถุที่มุ่งหมายกระทำต่อ ให้ถือว่าผู้นั้นพยายามกระทำความผิด แต่ให้ลงโทษไม่เกินกึ่งหนึ่งของโทษที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

        ถ้าการกระทำดังกล่าวในวรรคแรกได้กระทำไปโดยความเชื่ออย่างงมงาย ศาลจะไม่ลงโทษก็ได้

Unofficial Translation

           Section 81. Any person who commits an act by aiming at the effect which is an offence as provided by law, but such commission could under no circumstances have led to the completion of such effect on account of the substance used in the commission or the object at which the commission is aimed, shall be deemed to attempt to commit an offence, but the punishment shall not be more than one-half of the punishment provided by law for such offence. 

        If the act under paragraph one is committed on account of blind belief, the court may not impose any punishment. 

        มาตรา ๘๒ ผู้ใดพยายามกระทำความผิด หากยับยั้งเสียเองไม่กระทำการให้ตลอด หรือกลับใจแก้ไขไม่ให้การกระทำนั้นบรรลุผล ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษสำหรับการพยายามกระทำความผิดนั้น แต่ถ้าการที่ได้กระทำไปแล้วต้องตามบทกฎหมายที่บัญญัติเป็นความผิด ผู้นั้นต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้นๆ

Unofficial Translation

        Section 82. If any person who attempts to commit an offence voluntarily discontinues the commission or changes his or her mind and prevents the effect of the commission from occurring, such person shall not be liable to the punishment for an attempt to commit such offence. However, if any act which has already been committed is an offence as provided by law, such person shall be punished for such offence. 

       มาตรา ๘๓ ในกรณีความผิดใดเกิดขึ้นโดยการกระทำของบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไป ผู้ที่ได้ร่วมกระทำความผิดด้วยกันนั้นเป็นตัวการ ต้องระวางโทษตามที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

Unofficial Translation

         Section 83. In the case where any offence occurs by an act of two or more persons, those who jointly commit such offence are said to be principals and shall be liable to the punishment as provided by law for such offence. 

       มาตรา ๘๔*  ผู้ใดก่อให้ผู้อื่นกระทำความผิดไม่ว่าด้วยการใช้ บังคับ ขู่เข็ญ จ้าง วานหรือยุยงส่งเสริม หรือด้วยวิธีอื่นใด ผู้นั้นเป็นผู้ใช้ให้กระทำความผิด

       ถ้าความผิดมิได้กระทำลงไม่ว่าจะเป็นเพราะผู้ถูกใช้ไม่ยอมกระทำ ยังไม่ได้กระทำ หรือเหตุอื่นใด ผู้ใช้ต้องระวางโทษเพียงหนึ่งในสามของโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

       ถ้าผู้ถูกใช้ได้กระทำความผิดนั้น ผู้ใช้ต้องรับโทษเสมือนเป็นตัวการ และถ้าผู้ถูกใช้เป็นบุคคลอายุไม่เกินสิบแปดปี ผู้พิการ ผู้ทุพพลภาพ ลูกจ้างหรือผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของผู้ใช้ ผู้ที่มีฐานะยากจนหรือผู้ต้องพึ่งพาผู้ใช้เพราะเหตุป่วยเจ็บหรือไม่ว่าทางใด ให้เพิ่มโทษที่จะลงแก่ผู้ใช้กึ่งหนึ่งของโทษที่ศาลกำหนดสำหรับผู้นั้น

Unofficial Translation

          Section 84. Any person who causes another to commit an offence whether using employment, compulsion, threat, hire, solicitation, encouragement or support or by any other means, is said to be the instigator of such offence. 

           If the offence is not committed whether because the instigated person refuses to do so, has not yet done so or other reasons, the instigator shall be liable to only one-third of the punishment provided for such offence. 

        If the instigated person has committed such offence, the instigator shall be liable to the punishment as a principal, and if the instigated person is not over eighteen years of age, handicapped, infirm, or employed by or under the supervision of the instigator, destitute or dependent on the instigator due to illness or any other causes, the punishment to be imposed on the instigator shall be increased by one-half of the punishment determined by the court for him or her. 

        มาตรา ๘๕ ผู้ใดโฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด และความผิดนั้นมีกำหนดโทษไม่ต่ำกว่าหกเดือน ผู้นั้นต้องระวางโทษกึ่งหนึ่งของโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดนั้

        ถ้าได้มีการกระทำความผิดเพราะเหตุที่ได้มีการโฆษณาหรือประกาศตามความในวรรคแรก ผู้โฆษณาหรือประกาศต้องรับโทษเสมือนเป็นตัวการ

Unofficial Translation

        Section 85. Any person who advertises or publishes to the public to commit an offence punishable by imprisonment for a term not less than six months shall be liable to one-half of the punishment provided for such offence. 

      If an offence is committed on account of such advertisement or publication under paragraph one, the person who advertises or publishes shall be liable to the punishment as a principal. 

       มาตรา ๘๕/๑*  ถ้าผู้ถูกใช้ตามมาตรา ๘๔ หรือผู้กระทำตามคำโฆษณา หรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิดตามมาตรา ๘๕ ได้ให้ข้อมูลสำคัญอันเป็นการเปิดเผยถึงการกระทำความผิดของผู้ใช้ให้กระทำความผิดหรือผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด และเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการดำเนินคดีแก่บุคคลดังกล่าว ศาลจะลงโทษผู้นั้นน้อยกว่าอัตราโทษขั้นต่ำที่กำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้

Unofficial Translation

         Section 85/1. If the instigated person under section 84 or the person acting according to the advertisement or publication under section 85 has provided important information revealing the instigator’s or the advertising or publishing person’s commission of an offence which is very beneficial for the proceedings against such person the court may impose a lesser punishment on the instigated person to any extent than the minimum punishment provided for such offence. 

       มาตรา ๘๖ ผู้ใดกระทำด้วยประการใดๆ อันเป็นการช่วยเหลือ หรือให้ความสะดวกในการที่ผู้อื่นกระทำความผิดก่อนหรือขณะกระทำความผิด แม้ผู้กระทำความผิดจะมิได้รู้ถึงการช่วยเหลือหรือให้ความสะดวกนั้นก็ตาม ผู้นั้นเป็นผู้สนับสนุนการกระทำความผิด ต้องระวางโทษสองในสามส่วนของโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดที่สนับสนุนนั้น

Unofficial Translation

         Section 86. Any person who commits an act by any means to assist or facilitate the commission of an offence by another before or at the time of such commission, even though the offender is not aware of such assistance or facilitation, is said to be the accomplice to the offence and shall be liable to two-thirds of the punishment provided for such offence. 

       มาตรา ๘๗ ในกรณีที่มีการกระทำความผิดเพราะมีผู้ใช้ให้กระทำตามมาตรา ๘๔ เพราะมีผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิดตามมาตรา ๘๕ หรือโดยมีผู้สนับสนุนตามมาตรา ๘๖ ถ้าความผิดที่เกิดขึ้นนั้น ผู้กระทำได้กระทำไปเกินขอบเขตที่ใช้หรือที่โฆษณาหรือประกาศ หรือเกินไปจากเจตนาของผู้สนับสนุน ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด แล้วแต่กรณี ต้องรับผิดทางอาญาเพียงสำหรับความผิดเท่าที่อยู่ในขอบเขตที่ใช้ หรือที่โฆษณาหรือประกาศ หรืออยู่ในขอบเขตแห่งเจตนาของผู้สนับสนุนการกระทำความผิดเท่านั้น แต่ถ้าโดยพฤติการณ์อาจเล็งเห็นได้ว่า อาจเกิดการกระทำความผิดเช่นที่เกิดขึ้นนั้นได้จากการใช้ การโฆษณา หรือประกาศ หรือการสนับสนุน ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด แล้วแต่กรณี ต้องรับผิดทางอาญาตามความผิดที่เกิดขึ้นนั้น

       ในกรณีที่ผู้ถูกใช้ ผู้กระทำตามคำโฆษณา หรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือตัวการในความผิด จะต้องรับผิดทางอาญามีกำหนดโทษสูงขึ้นเพราะอาศัยผลที่เกิดจากการกระทำความผิด ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด แล้วแต่กรณี ต้องรับผิดทางอาญาตามความผิดที่มีกำหนดโทษสูงขึ้นนั้นด้วย แต่ถ้าโดยลักษณะของความผิด ผู้กระทำจะต้องรับผิดทางอาญามีกำหนดโทษสูงขึ้นเฉพาะเมื่อผู้กระทำต้องรู้ หรืออาจเล็งเห็นได้ว่าจะเกิดผลเช่นนั้นขึ้น ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด จะต้องรับผิดทางอาญาตามความผิดที่มีกำหนดโทษสูงขึ้นก็เฉพาะเมื่อตนได้รู้หรืออาจเล็งเห็นได้ว่าจะเกิดผลเช่นที่เกิดขึ้นนั้น

Unofficial Translation

         Section 87. In the case where an offence is committed on account of the instigation by the instigator under section 84, on account of the advertisement or publication by the person advertising or publishing to the public under section 85 or on account of the assistance or facilitation by the accomplice under section 86, if the offence occurring is committed beyond the scope of the instigation or the advertisement or publication or beyond the intention of the accomplice, the instigator or the person advertising or publishing to the public or the accomplice to the offence, as the case may be, shall be criminally liable only to the extent of the instigation or the advertisement or publication or within the scope of the intention of the accomplice. However if, according to the circumstances, it may be foreseen that such offence may occur from the instigation, the advertisement or publication or the assistance or facilitation, the instigator, the person advertising or publishing to the public or the accomplice to the offence, as the case may be, shall be criminally liable for such offence. 

          In the case where the instigated person, the person acting according to the advertisement or publication or the principal of the offence is to be criminally liable to a more severe punishment on account of the effect of the commission, the instigator, the person advertising or publishing to the public or the accomplice to the offence, as the case may be, shall be criminally liable for the offence punishable by such more severe punishment. However if, according to the nature of the offence, the person committing it will be criminally liable to a more severe punishment only when he or she was aware or could have foreseen that such effect would occur, the instigator, the person advertising or publishing to the public or the accomplice shall be criminally liable to the offence punishable by such more severe punishment only when he or she was aware or could have foreseen that such effect would occur. 

       มาตรา ๘๘ ถ้าความผิดที่ได้ใช้ ที่ได้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำ หรือที่ได้สนับสนุนให้กระทำ ได้กระทำถึงขั้นลงมือกระทำความผิด แต่เนื่องจากการเข้าขัดขวางของผู้ใช้ ผู้โฆษณาหรือประกาศ หรือผู้สนับสนุน ผู้กระทำได้กระทำไปไม่ตลอด หรือกระทำไปตลอดแล้ว แต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล ผู้ใช้หรือผู้โฆษณาหรือประกาศ คงรับผิดเพียงที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๘๔ วรรคสอง หรือมาตรา ๘๕ วรรคแรก แล้วแต่กรณี ส่วนผู้สนับสนุนนั้นไม่ต้องรับโทษ

Unofficial Translation

          Section 88. If the offence committed on account of instigation, advertisement or publication to the public or assistance or facilitation has been committed up to the stage of its commencement but, on account of the obstruction by the instigator, the person advertising or publishing or the accomplice, has not been carried out through its completion or has been carried out through its completion but without achieving its effect, the instigator or the person advertising or publishing shall only be liable as provided in section 84, paragraph two or section 85, paragraph one, as the case may be, and the accomplice shall not be liable to punishment. 

        มาตรา ๘๙ ถ้ามีเหตุส่วนตัวอันควรยกเว้นโทษ ลดโทษหรือเพิ่มโทษแก่ผู้กระทำความผิดคนใด จะนำเหตุนั้นไปใช้แก่ผู้กระทำความผิดคนอื่นในการกระทำความผิดนั้นด้วยไม่ได้ แต่ถ้าเหตุอันควรยกเว้นโทษ ลดโทษหรือเพิ่มโทษเป็นเหตุในลักษณะคดี จึงให้ใช้แก่ผู้กระทำความผิดในการกระทำความผิดนั้นด้วยกันทุกคน

Unofficial Translation

          Section 89. If personal circumstances exempt, commute or increase a punishment for any offender, they shall not apply to other offenders for the commission of the same offence. However, if circumstances that exempt, commute, or increase a punishment relate to the nature of the case, such circumstances shall apply to all offenders of such offence. 

       มาตรา ๙๐ เมื่อการกระทำใดอันเป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ใช้กฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุดลงโทษแก่ผู้กระทำความผิด

Unofficial Translation

          Section 90. When any single act is an offence against several provisions of law, the provision that prescribes the most severe punishment shall apply to inflict a punishment on the offender. 

       มาตรา ๙๑* เมื่อปรากฏว่าผู้ใดได้กระทำการอันเป็นความผิดหลายกรรมต่างกันให้ศาลลงโทษผู้นั้นทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป แต่ไม่ว่าจะมีการเพิ่มโทษ ลดโทษ หรือลดมาตราส่วนโทษด้วยหรือไม่ก็ตาม เมื่อรวมโทษทุกกระทงแล้ว โทษจำคุกทั้งสิ้นต้องไม่เกินกำหนดดังต่อไปนี้

       (๑) สิบปี สำหรับกรณีความผิดกระทงที่หนักที่สุดมีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงไม่เกินสามปี

       (๒) ยี่สิบปี สำหรับกรณีความผิดกระทงที่หนักที่สุดมีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงเกินสามปีแต่ไม่เกินสิบปี

       (๓) ห้าสิบปี สำหรับกรณีความผิดกระทงที่หนักที่สุดมีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงเกินสิบปีขึ้นไป เว้นแต่กรณีที่ศาลลงโทษจำคุกตลอดชีวิต

Unofficial Translation

        Section 91. When it appears that any person commits acts which constitute several and different offences, the court shall impose the punishment against such person for each offence, but, irrespective of whether or not there is an increase, commutation or commutation in the scale of the punishment, the total term of imprisonment, after all punishments of each offence are combined, shall not exceed the following limitations: 

           (1) Ten years in the case where the maximum term of imprisonment for the most severe offence does not exceed three years; 

           (2) Twenty years in the case where the maximum term of imprisonment for the most severe offence exceeds three years but not exceeding ten years; 

           (3) Fifty years in the case where the maximum term of imprisonment for the most severe offence exceeds ten years, except in the case where the court imposes imprisonment for life. 

       มาตรา ๙๒ ผู้ใดต้องคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษจำคุก ถ้าและได้กระทำความผิดใดๆ อีกในระหว่างที่ยังจะต้องรับโทษอยู่ก็ดี ภายในเวลาห้าปีนับแต่วันพ้นโทษก็ดี หากศาลจะพิพากษาลงโทษครั้งหลังถึงจำคุก ก็ให้เพิ่มโทษที่จะลงแก่ผู้นั้นหนึ่งในสามของโทษที่ศาลกำหนดสำหรับความผิดครั้งหลัง

Unofficial Translation

          Section 92. If any person who, having been sentenced by a final judgement to imprisonment, commits any offence again during the punishment period or within five years from the date on which he or she has completely undergone the punishment, and if the court will decide to sentence him or her to imprisonment for the latter offence, the punishment to be imposed on him or her shall be increased by one-third of the punishment determined by the court for the latter offence.

        มาตรา ๙๓ ผู้ใดต้องคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษจำคุก ถ้าและได้กระทำความผิดอย่างหนึ่งอย่างใดที่จำแนกไว้ในอนุมาตราต่อไปนี้ซ้ำในอนุมาตราเดียวกันอีกในระหว่างที่ยังจะต้องรับโทษอยู่ก็ดี ภายในเวลาสามปีนับแต่วันพ้นโทษก็ดี ถ้าความผิดครั้งแรกเป็นความผิดซึ่งศาลพิพากษาลงโทษจำคุกไม่น้อยกว่าหกเดือน หากศาลจะพิพากษาลงโทษครั้งหลังถึงจำคุก ก็ให้เพิ่มโทษที่จะลงแก่ผู้นั้นกึ่งหนึ่งของโทษที่ศาลกำหนดสำหรับความผิดครั้งหลัง

        (๑) ความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๐๗ ถึงมาตรา ๑๓๕

        (๒) ความผิดต่อเจ้าพนักงาน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๓๖ ถึงมาตรา ๑๔๖

        (๓) ความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ราชการ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๔๗ ถึงมาตรา ๑๖๖

       (๔) ความผิดต่อเจ้าพนักงานในการยุติธรรม ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๖๗ ถึง มาตรา ๑๙๒ และมาตรา ๑๙๔

       (๕) ความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ในการยุติธรรม ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๐๐ ถึงมาตรา ๒๐๔

       (๖) ความผิดเกี่ยวกับความสงบสุขของประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๐๙ ถึงมาตรา ๒๑๖

       (๗) ความผิดเกี่ยวกับการก่อให้เกิดภยันตรายต่อประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ใน มาตรา ๒๑๗ ถึงมาตรา ๒๒๔ มาตรา ๒๒๖ ถึงมาตรา ๒๓๔ และมาตรา ๒๓๖ ถึงมาตรา ๒๓๘

       (๘) ความผิดเกี่ยวกับเงินตรา ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๔๐ ถึงมาตรา ๒๔๙ ความผิดเกี่ยวกับดวงตราแสตมป์และตั๋ว ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๕๐ ถึงมาตรา ๒๖๑ และความผิดเกี่ยวกับเอกสาร ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๖๔ ถึงมาตรา ๒๖๙

       (๙) ความผิดเกี่ยวกับการค้า ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๗๐ ถึงมาตรา ๒๗๕

       (๑๐) ความผิดเกี่ยวกับเพศ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๗๖ ถึงมาตรา ๒๘๕

       (๑๑) ความผิดต่อชีวิต ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๘๘ ถึงมาตรา ๒๙๐ และมาตรา ๒๙๔ ความผิดต่อร่างกาย ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๙๕ ถึงมาตรา ๒๙๙ ความผิดฐานทำให้แท้งลูก ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๑ ถึงมาตรา ๓๐๓ และความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก คนป่วยเจ็บหรือคนชรา ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๖ ถึงมาตรา ๓๐๘

       (๑๒) ความผิดต่อเสรีภาพ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๙ มาตรา ๓๑๐ และมาตรา ๓๑๒ ถึงมาตรา ๓๒๐

       (๑๓) ความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๔ ถึงมาตรา ๓๖๕

Unofficial Transalation

            Section 93. If any person who, having been sentenced by a final judgement to imprisonment, commits any offence as specified in any of the following subsections and within the same subsection again during the punishment period or within three years from the date on which he or she has completely undergone the punishment, if the former offence is punished by a judgement by imprisonment for a term not less than six months and if the court will decide to sentence him or her to imprisonment for the latter offence, the punishment to be imposed on him or her shall be increased by one-half of the sentence determined by the court for the latter offence: 

             (1) Offences relating to the security of the Kingdom as provided in section 107 to 

section 135; 

             (2) Offences against competent officials as provided in section 136 to section 146; 

             (3) Malfeasance in office as provided in section 147 to section 166; 

             (4) Offences against judicial competent officials as provided in section 167 to section 

192 and section 194; 

             (5) Malfeasance in judicial office as provided in section 200 to section 204; 

             (6) Offences relating to public peace as provided in section 209 to section 216; 

              (7) Offences relating to causing pubic dangers as provided in section 217 to section 

224, section 226 to section 234 and section 236 to section 238; 

             (8) Offences relating to money as provided in section 240 to section 249, offences 

relating to seals, stamps and tickets as provided in section 250 to section 261 and offences 

relating to documents as provided in section 264 to section 269; 

             (9) Offences relating to trade as provided in section 270 to section 275; 

             (10) Offences relating to sexuality as provided in section 276 to section 285; 

             (11) Offences causing death as provided in section 288 to section 290 and section 294, offences against body as provided in section 295 to section 299, offences of abortion as provided in section 301 to section 303 and offences of abandonment of children, ill or elderly persons as provided in section 306 to section 308; 

           (12) Offences against liberty as provided in section 309, section 310 and section 312 to section 320; 

           (13) Offences relating to things as provided in section 334 to section 365. 

         มาตรา ๙๔* ความผิดอันได้กระทำโดยประมาท ความผิดลหุโทษ และความผิดซึ่งผู้กระทำได้กระทำในขณะที่มีอายุต่ำกว่าสิบแปดปีนั้น ไม่ว่าจะได้กระทำในครั้งก่อนหรือครั้งหลังไม่ถือว่าเป็นความผิดเพื่อการเพิ่มโทษตามความในหมวดนี้

Unofficial Translation

         Section 94. An offence committed through negligence, a petty offence and an offence committed by a person while he or she is under eighteen years of age, irrespective of whether engaged in a previous or latter case, shall not be deemed to be an offence to increase the punishment under this Chapter. 

       มาตรา ๙๕ ในคดีอาญา ถ้ามิได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลภายในกำหนดดังต่อไปนี้ นับแต่วันกระทำความผิด เป็นอันขาดอายุความ

        (๑) ยี่สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกยี่สิบปี

        (๒) สิบห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าเจ็ดปีแต่ยังไม่ถึงยี่สิบปี

        (๓) สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าหนึ่งปีถึงเจ็ดปี

        (๔) ห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าหนึ่งเดือนถึงหนึ่งปี

        (๕) หนึ่งปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งเดือนลงมาหรือต้องระวางโทษอย่างอื่น

       ถ้าได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลแล้ว ผู้กระทำความผิดหลบหนีหรือวิกลจริต และศาลสั่งงดการพิจารณาไว้จนเกินกำหนดดังกล่าวแล้วนับแต่วันที่หลบหนีหรือวันที่ศาลสั่งงดการพิจารณา ก็ให้ถือว่าเป็นอันขาดอายุความเช่นเดียวกัน

Unofficial Translation

         Section 95. In a criminal case, if it has not been prosecuted and the offender has not been brought to the court within the following time limits from the date of the commission of an offence, the case shall be barred by prescription: 

          (1) Twenty years for offences punishable by the death penalty, imprisonment for life, or imprisonment for a term of twenty years; 

          (2) Fifteen years for offences punishable by imprisonment for a term exceeding seven years but less than twenty years; 

          (3) Ten years for offences punishable by imprisonment for a term exceeding one year to seven years; 

          (4) Five years for offences punishable by imprisonment for a term exceeding one month to one year; 

          (5) One year for offences punishable by imprisonment for a term of one month or less or by other means. 

          If after the case has been prosecuted and the offender has been brought to the court, the offender absconds or becomes of unsound mind and the court gives an order to stay trial for a period exceeding the above time limits from the date of absconding or the date of the order of the stay, the case shall also be deemed to be barred by prescription.